روزهای آخر زمستون!

مث هر سال می خواستم یه پست بزارم خودم به خودم، تولدمو که 24 اسفند هستش، تبریک بگم!!! اما امشب اتفاقی افتاد که نظرم عوض شدش!

امسال از عکس شیرینی خبری نیست چون مادربزرگم که خیلی دوستش داشتم، پیشم نیست... اونی که بهترین هدیه تولد عمرم رو بهم داد. یادم میاد بچه که بودم رفته بود مکه. بعد تموم سوغاتیایی که برام اورده بود، بهم قرآن مکه شو هدیه داد.

بچه که بودم قدر دوستامو ندونستم. بهترین دوستام هر کدوم یه جایی هستن، یکی توی موتورخونه کشتی توی راه اندونزی، یکی تبریز، یکی شمال، یکی مشهد و ... دوست خوبم اویتا هم که تهرانه و امروز تولدش بود، هم پیداش نیست!

پ.ن.1: امسال هم مث سال های قبل با خوشی ها و غم هاش گذشت ...

پ.ن.2: نمی دونم چرا اوج عصبانیت نمی تونم اخم کنم! نمی تونم طرف رو بزنم. نمی تونم دست خودم نیست! همیشه یه لبخند رو کنج لبامه! همیشه دوست دارم بقیه شاد باشن، حتی اگه چیزی گفته باشه که تا مدت ها نشه بخشیدش! این ایراد رو همیشه بهم گرفتن که خیلی خوش برخوردی!!!

پ.ن.3: اللهم عجل لولیک الفرج ... یا زهرا (س)