ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | |||
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
بچه که بودم دکه روزنامه فروشی خیابونمون، برای من روزنامه فروشی نبود ...
سه شنبهها دکه برای من کیهان بچهها فروشی و گل آقا فروشی بودش (گل آقا یه روز دیگه چاپ میشد) که هفتهای یه بار باید با پدر یا مادرم بهش سر میزدم و این دو تا مجله رو برام میخریدن و حتما هم یه روزه میخوندمشون.
نمی دونم تا کی خریدن این مجلهها ادامه داشت، ولی یادم میاد چند بار مجبور شدیم به خاطر کمبود جا، یه گونی پر مجله پر کنیم و بزاریم سر کوچه!!! (حالا روزنامهها و مجلهها رو میدم دکه بازیافت محل)
بزرگ که شدم فهمیدم مدیرمسئول و سردبیر این دو مجله کیا هستن، وقتی رفتم دانشگاه فهمیدم مجله و نشریه چاپ کردن چه دردسری داره!
حالا سالهاست که نه گل آقا چاپ میشه نه من دیگه کیهان بچهها میخرم... اما امشب اومدم اخبار رو چک کنم، چشمم افتاد به این خبر:
امیرحسین فردی دار فانی را وداع گفت
حالم با این خبر گرفته شد.
خدا امیرحسین فردی و کیومرث صابری فومنی رو بیامرزه که حداقل باعث شدن من امروز هنوزم برم سراغ خوندن نشریات و نوشتن...
پیام رهبری رو نتونستم فقط بهش لینک بدم:
بسم الله الرحمن الرحیم
درگذشت تأسفبار هنرمند و نویسنده متعهّد و مجاهد آقای امیرحسین فردی رحمةالله علیه را به همه اصحاب ادبیات و هنر انقلاب و به خانواده و بازماندگان و یاران همراه ایشان تسلیت عرض میکنم.
این هنرمند مؤمن و سختکوش از پیشکسوتان عرصه فعالیتهای ادبی دوران انقلاب و از بنیانگذاران هستههای جوانان هنرمند انقلابی و در شمار برجستگانی بود که نهال پرطراوت هنر انقلاب را در برابر دشمنان عنود و همراهان سستعنصر، با انگیزه و ایمان راسخ خویش پاسداری کردند و به شکوفایی و باروری امروز رساندند. رحمت خدا بر او و بر تلاش صادقانهاش.
سیدعلی خامنهای
۷ اردیبهشت ۱۳۹۲
پ.ن.1: اللهم عجل لولیک الفرج
ما هم که دانشگاه بودیم یک دوستی داشتیم چند ماه کاغذ زباله ها رو جمع می کرد که بده بازیافت ولی آخرش ریخت سطل آشغال!
منم بچه گی نشریه پوپک را می خواندم خوب شد اطلاع رسانی کردید امیدورام این کار های فرهنگی اش پیش خدا ماجور باشه
الهییییییییییییییییییییی
خدا بیامرزتشون.
کیهان بچه های دوست داشتنی ما بچه های دهه شصت!
کی می فهمه چه لذتی داشت؟
اون روزا که نه شبکه های متعدد تلویزونی بود، نه کامپیوتر، نه اینترنت...
خدا رحمتشون کنه که متعهد بودند و ماندند...
چرا انقد کم بودن و هستن...؟
چرا مثلا صد نمونه از اینها نداریم...؟
به نظرم افرادی که به فکر آینده سازی هستن تو ایران کم هستن...