باشه کنج تنور و تشت طلا رفتی، خونه ی ما نیومدی

از شمر سهم مادریم را گرفته ام

یک پهلوی شکسته توان مرا گرفت

از بین نیزه پیر زنی گیسوی مرا

با بغض چند ساله ی تو بی هوا گرفت

با خطبه های عمه دلم قرص شد پدر

باید دهان عمه مان را طلا گرفت

چشم عمو به داد من و معجرم رسید

حیف از دو گوشواره که یک بی حیا گرفت