فکر بلبل همه آن است که گل شد یارش

فکر بلبل همه آن است که گل شد یارش  / گل در اندیشه که چون عشوه کند در کارش

بلبل از فیض گل آموخت سخن ور نه نبود/ این همه قول و غزل تعبیه در منقارش

ای که ازکوچه معشوقه ما می گذری / بر حذر باش که سر می شکند دیوارش

آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست / هر کجا هست خدایا به سلامت دارش

دل حافظ که به دیدار تو خوگر شده بود / نازپرورد وصال است مجو آزارش

پ.ن.1: به بهانه شنیدن این شعر از زبان یکی از اقوام پیر با حافظه خوب (کاملش)

پ.ن.2: اللهم عجل لولیک الفرج