ایرج میرزا

رسم است هر که داغ جوان دید، دوستان / رأفت برند حالت آن داغدیده را

یک دوست زیر بازوی او گیرد از وفا / وان یک ز چهره پاک کند اشک دیده را

آن دیگری بر او بفشاند گلاب قند / تا تقویت شود دل محنت کشیده را

یک چند دعوتش به گل و بوستان کنند / تا برکنندش از دل، خار خلیده را

القصه هرکس به طریقی ز روی مهر / تسکین دهد مصیبت بر وی رسیده را

آیا که داد تسلیت خاطر حسین / چون دید نعش اکبر در خون تپیده را؟

آیا که غم‌گساری و اندُه‌بری نمود / لیلای داغدیدۀ محنت‌کشیده را

بعد از پسر دل پدر آماج تیغ شد /آتش زدند لانۀ مرغ پریده را

مرحوم علامه طباطبایی با شنیدن بیت فوق از مرثیه ایرج میرزا فرمودند: ای کاش ایرج میرزا ثواب ایت بیت را به من می داد و من نیز متقابل پاداش و ثواب تفسیر المیزان را به او می دادم.

اللهم عجل لولیک الفرج