روزنوشت های مسافر شب مهتاب

روزنوشت های مسافر شب مهتاب

به آسمان که رسیدند گفتند: زمین چقدر حقیر است آی خاکی ها!
روزنوشت های مسافر شب مهتاب

روزنوشت های مسافر شب مهتاب

به آسمان که رسیدند گفتند: زمین چقدر حقیر است آی خاکی ها!

این روزا ...

زیاد اهل سریال دیدن نیستم، از چند سال پیش تقریبا هیچ سریالی رو به جز مجموعه پایتخت، در چشم باد، ساخت ایران و اتفاقات عجیب (stranger things) ندیدم. نمی دونم چرا بعد از اتمام هر مجموعه، حس عجیبی دارم مثل یه نگرانی که بعدش چی میشه! (معمولا فیلم سینمایی می بینم، یه سیاهه از فیلم هایی که دیدم بعدا می نویسم)
پس سریال های نوروزی و ماه رمضونی و ماه محرمی و نود قسمتی و... چند سال گذشته مثل ستایش، کیمیا، شوق پرواز، آنام،  گسل، لیسانسه ها، دیوار به دیوار، هشت بهشت و ... رو اصلا ندیدم. مجموعه های خارجی هم که بماند.

با این وجود این روزا نمی دونم چی شدش که این دو تا مجموعه رو می بینم:
اولی" آسمان همیشه ابری نیست" رو بعد تقریبا 8 سال از ساختش دارم می بینم. اونم شاید به خاطر این که وسط بالا پایین کردن شبکه ها، یهویی صدای "محسن یگانه" رو شنیدم و نشستم از قسمت اول دیدمش... شاید تقریبا از این مجموعه فقط صدای محسن یگانه رو شنیده بودم تا امروز!!! تا اینجاش جالب بودش. همه یه جوری مشکل دارن....

دومی، فصل چهارم مسابقه "فرمانده" که این روزا پنج شنبه ها از شبکه افق داره پخش میشه که تا اینجاش خیلی جالب بود. مخصوصا مقایسه خط مرزی ایران و پاکستان که یه طرفش خشک و بیابونی و یه طرفش سرسبز بودش..

پ.ن.1: این روزا دارم کتاب "امام علی (ع) صدای عدالت انسانی" اثر جرج جرداق رو می خونم...

پ.ن.2: اللهم عجل لولیک الفرج

دودکش و قالیشویی

از وقتی یادم میاد صدا و سیما واسه ماه رمضون سریال پخش کرده، قدیمی ترینش هم که من دیدم فکر کنم مدیرکل ایمن زیدان بودش.

تا این جا هم سریال جذاب پخش کرده مث برای آخرین بار، آخرین گناه، اغما، نردبام آسمان و ... و هم سریال به درد نخور یا با پایان ایرانی مثل نون و ریحون، خداحافظ بچه و پنج کیلومتر تا بهشت و...


یادم میاد هر سال بیشتر فیلما رو می دیدم اما امسال فقط دودکش رو کامل دیدم، اونم فقط به خاطر این که به کارگردانش امید فیلم خوب ساختن داشتم! البته به جز سریال زرد قلب یخی که نصفه نیمه ول کرد رفت...


اما دو نکته از این مجموعه باعث شد که به جای معرفی کتاب، این متن رو بنویسم:

1- چرا شخصیت چادر به سر این مجموعه مادر زن عصبانی هستش، یعنی فقط پیرزنای غرغرو چادر سرشون میکنن. البته مث این که در آخرین قسمت مجموعه، عفت چادر به سر میکنه! اونم فقط به خاطر این که برای پسرش دعا کنه.

2- اما شخصیت روحانی این مجموعه:

صداش داغونه!

ساده لوح تشریف داره!

یا راه رفتن با عبا و عمامه رو بلد نیست یا کلا می خواد خنده دار راه بره...

حدیث و روایت بلد نیست. داستان هایی رو می گه زمانشو بلد نیست. داستان هاش هم اصلا زمان ندارن!

با دیدن خانم ها تا کمر خم میشه...



زیر سوال بردن چادر اون سال هاست که توی صدا و سیما بوده (چادری ها اکثرا تو فیلما یا روستایی یا بی سواد هستن)، مثل این که مورد دوم هم میخوان به فیلم ها و سریال ها اضافه کنن ... 


پ.ن.1: بخوانید: وقتی دودکش یک زندگی واقعی در قاب تلویزیون داغ می شود


پ.ن.2: عید فطر مبارک


پ.ن.3: اللهم عجل لولیک الفرج