سکوت

من پیر شدم، دیر رسیدی، خبری نیست

مانند من آسیمه سر و در به دری نیست

بسیار برای تو نوشتم غم خود را

بسیار مرا نامه، ولی نامه بری نیست

یک عمر قفس بست مسیر نفسم را

حالا که دری هست مرا بال و پری نیست

حالا که مقدر شده آرام بگیرم

سیلاب مرا برده و از من اثری نیست

بگذار که درها همگی بسته بمانند

وقتی که نگاهی نگران پشت دری نیست

بگذار تبر بر کمر شاخه بکوبد

وقتی که بهار آمد و او را ثمری نیست

تلخ است مرا بودن و تلخ است مرا عمر

در شهر به جز مرگ متاع دگری نیست.

شاعر: ناصر حامدی

پ.ن.1: اللهم عجل لولیک الفرج