سومالی

درباره سومالی

"سومالی " کشوری در شرق قاره آفریقا و پایتخت آن "موگادیشو " است. سومالی یک کشور ساحلی است که در منطقه شاخ آفریقا و در شرق آفریقا واقع شده ‌است. این کشور بیشترین مساحت منطقه استراتژیک شاخ آفریقا را به خود اختصاص داده و با 637 هزار کیلومتر مربع مساحت، در غرب اقیانوس هند قرار دارد، اما یکی از کشورهایی است که بیشترین شمار افراد آواره و بی‌خانمان را در سطح جهان دارد.

قحطی در سومالی
گزارش‌های یونیسف حکایت از این دارد که عمق فاجعه در سومالی به اندازه ای است که پدران و مادران سومالیایی برای دستیابی به آب و غذا، مجبور می‌شوند کودکان خود را کنار خیابان‌ها و جاده‌ها رها کرده و به امید به دست آوردن لقمه ای نان به اردوگاه‌های معدود پخش غذا هجوم ببرند.

 

 

 

امروز صدها هزار تن در کشوری به نام سومالی در  فقر مطلق هستند.

فقر و فلاکت در میان مردمان رنجور سومالی ـ کشوری که اتفاقا آمریکایی ها در آن رفت و آمد زیادی دارند! ـ به اندازه ای است که هر آنچه اکنون در عالم سیاست و اقتصاد و اجتماع، دولت، ملت و منافع و اتحاد و ائتلاف هست، در برابر آن رنگ می بازد و فقر بلایی بر سر این مردم آورده است که هر کس در هر گوشه ای از این کره خاکی، کمکی ولو به اندازه درمی به آنان بکند، شادی خلق و خالق را در پی خواهد شد.

«آنتونیو گوترا»، رئیس کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل پس از بازدید از بزرگترین اردوگاه پناهندگان جهان در داداب در کنیا ـ همسایه جنوبی سومالی ـ آشکارا اعلام کرد: بدترین فاجعه انسانی جهان در سومالی روی داده است. هرچند سایه شوم قطحی و خشکسالی بی‌سابقه در شصت سال اخیر، کشورهای اتیوپی و کنیا و بخش‌هایی از اوگاندا و جیبوتی را نیز فرا گرفته، وضعیت سومالی وخیم‌تر از آن است که پنداشته شود. سازمان‌های جهانی برای تأمین غذای ضروری چهار میلیون انسان در معرض خطر به حدود نیم میلیارد دلار کمک مالی نیاز دارند.

دولت سومالی

هم اکنون سومالی، تنها کشوری است که از سال 1991 دولت ندارد. در واقع، پس از سرنگونی «زیادباره» دیکتاتور هشتاد ساله سومالی در سال 1991، شورشیان به جان یکدیگر و مردم سومالی افتاده و سومالی را به سرزمین وحشت تبدیل کردند.

 سازمان‌های بین‌المللی که سومالی عضو آنهاست، یعنی سازمان ملل، سازمان وحدت آفریقا، اتحادیه عرب و سازمان کنفرانس اسلامی در این بیست سال به ویژه در دو سال اخیر، نتوانسته‌اند کار موثری برای نجات و کمک به مردم این کشور انجام دهند و صلح و امنیت و غذا همچنان رویای دست‌نیافتنی مردم مسلمان سومالی است و 38 هزار سرباز خارجی مستقر در سومالی که بیشترشان امریکایی هستند نیز نتوانسته جهنم سومالی را تحمل کردنی کنند.

هرچند متوسط طول عمر انسان ها در سومالی، نزدیک 45 سال است و 35 درصد کودکان در این کشور در آغاز تولد یا پیش از پنج سالگی تلف می‌شوند، اما با وقایع اخیر این احتمال وجود دارد، متوسط عمر مردم سومالی باز هم کاهش یابد.

 

 

 روزانه به طور متوسط، 740 نفر از کودک تا بزرگسال در سومالی جان خود را از‌ دست‌ می‌دهند و بر اساس آمار یونیسف در دو ماه گذشته 30 هزار کودک جان خود را در اثر وقوع خشکسالی از دست داده‌اند.

بسیاری از کودکان سومالیایی حتی در صورت رسیدن کمک های غذایی نیز فوت خواهند کرد و یا حیات سالمی نخواهند داشت.

خالد البیه، کاریکاتوریست قطری می گوید آیا وظیفه رسانه ها در قبال گرسنگان و قحطی زدگان سومالی این است که تنها از آنها عکس تهیه کنند و معروف شوند و یا اینکه آنها باید اقدام دیگری انجام دهند؟

در اطلاعیه ای که دفتر آیت الله خامنه ای رهبر انقلاب اسلامی منتشر کرده است آمده است، این روزها منطقه شاخ آفریقا و خصوصاً کشور مصیبت زده سومالی شاهد یکی از دردناک ترین بحرانهای انسانی است که بر اثر ‌خشکسالی و بروز قحطی و در سکوت و بی توجهی نهادهای بین المللی، جان میلیونها مسلمان سومالیایی خصوصاً زنان و کودکان در معرض تهدید قرار گرفته است . به همین منظور از ملت ایران دعوت شده است تا در ماه رحمت و برکت به کمک ملت مسلمان سومالی بشتابد .

بیشتر:

عکس هایی از قحطی بی سابقه در سومالی

کمک اینترنتی به قحطی زدگان سومالیایی

سونامی قحطی در سومالی

داستان مادری که 5 فرزندش در برابر دیدگانش جان دادند

پ.ن.1: عید ولادت امام حسن مجتبی (ع)، کریم اهل بیت مبارک باد

پ.ن.2: اللهم عجل لولیک الفرج