صبحی با مسیح - مهتاب

پرده ای از پرند سیم اندود ... ماه بر دوش شام گسترده

روشن و دلکش و خیال انگیز ... وز نسیم شبانه افسرده

و اندر اعماق آشیانه خویش ... سر خود مرغ حق فرو برده

یاد بیداری و تلاش و سخن ... از خیال زمانه بسپرده

نیمی از شام هجر بگذشته ... صحبت غم بجانم آورده

خواب بگریخته ز دیده من ... دامن از اشک چشم پر کرده

لیک با رنج جانگداز فراق ... روح باز از غمش نیازرده

یاد مهر حیات بخش مهم ... زنده می دارد این تن مرده

لوله حاوی او چراغ است ... نور بر شام هجر بسپرده

یا رب از جور دهر برهانش ... تا که برهاند این سرا پرده

شعر: امام موسی صدر

1344/8/7 - اصفهان

پ.ن.1: اسم شعر مهتاب هستش.

پ.ن.2: روی در اتاقمون این عکس امام موسی صدر رو زده بودم ... افراد کمی بودن که می شناختنش! یکی هم یه بار اومد گفت، اتاق بچه های لبنان!

پ.ن.3: سرهنگ قذافی که این روزا کارش تموم شد هستش و دیگه کسی به سرهنگ نامه نمی نویسه (همه دارن دنبالش میگردن!) امیدوارم هر چه زودتر امام موسی صدر پیدا بشه ... اللهم فک کل اسیر

پ.ن.4: اللهم عجل لولیک الفرج