یک داستان عجیب و معرفی دو کتاب

 قبل از 86 بود که کتاب بوف کور اثر صادق هدایت رو جایی دیدم و از صاحبش قرض گرفتم و خوندم. مث این که چاپ همون سال‌ها بودش.

خوندن و فهم این کتاب برای من اون سال‌ها مشکل بود!!! به هر حال بررسی کتاب از دید منتقدان ماند برای سال‌های بعد. گرچه نظر شهید دکتر علی شریعتی درباره صادق هدایت رو می‌دونستم: درد بی‌دردی یک طبقه اشرافی مرفه که کار نمی‌کند بلکه از دسترنج دیگران می‌خورد.

اولین کتابی که از منتقدان هدایت خوندم مربوط میشه به سال دوم کارشناسیم. سال دوم دانشگاه اتاقی دو نفره از خوابگاه گرفتیم که قبل از ما کسی وسایلش رو جا گذاشته بود و هر چه گفتیم، برنگشت تا اونا رو ببره!! بین اون وسایل کتاب فلسفه پوچی اثر حسین امینی بودش که خوندمش...

نویسنده توی این کتاب بعد از توضیحاتی درباره فلسفه پوچی به سراغ اشعار خیام و داستان‌ها و رمان‌های کافکا، کامو و هدایت رفته بود و  مقداری هم درباره بوف کور و دید هدایت به زن و تاهل نوشته بود.

کتاب بعدی، کتاب حقیقت بوف کور از محمدرضا سرشار بودش که امسال خوندمش.

نویسنده پس از شرح اصل و نسب صادق هدایت و وابستگی خاندان اونها به دربار پهلوی، مقداری از داستان کتاب را آورده. در قسمت های به منابع و ماخذ و کتاب‌های همانند بوف کور، دلایل پیچیده و دشوار فهم‌نمایی، نمادها، ساختار، نثر کتاب و اشکالات وارد بر داستان نیز پرداخته.

البته نویسنده دو کتاب دیگر در مورد صادق هدایت به نام‌های راز شهرت صادق هدایت و داش آکل و حواشی و تبعات را در کارنامه خودش داره، که هنوز نخوندمشون.

پ.ن.1: البته من باقی کتاب‌های هدایت رو هم (مثل باقی آثاری که میگن برتر هستش) خوندم.

پ.ن.2: نظر شهید مرتضی مطهری درباره هدایت: صادق هدایت چرا خودکشی کرد؟ یکی از علل خودکشی او این بود که اشراف زاده بود او پول توجیبی بیش از حد کفایت داشت، اما فکر صحیح و منظم نداشت. او از موهبت ایمان بی‌بهره بود، جهان را مانند خود بوالهوس و گزافه‌کار و ابله می‌دانست. از آن نوع لذتهایی که او با آنها آشنا بود، دیگر چیزی باقی نمانده بود که هستی و زندگی ارزش انتظار آنها را داشته باشد. او دیگر نتوانست از جهان لذت ببرد. (عدل الهی - ص 161)

پ.ن.3: حلول ماه مبارک رجب و ولادت امام باقر(ع) مبارک باد

پ.ن.4: اللهم عجل لولیک الفرج