به سمت نجف اشرف

ایست های بازرسی: 

توی راه ایست های بازرسی نیروهای عراقی با فاصله قرار داره (ایست های بازرسی قبلا دست آمریکاییا بوده) ....... بعضی جاها هم باید پرده های یک سمت اتوبوسو کنار بزنی تا بهت گیر ندن و نگن که تروریستی..........  

بعضی جاها مثل سامرا باید از اتوبوس پیاده شی تا بگردنت بعد اجازه ورود بهت بدن..........   

یه ماشین امنیتی عراق جلوی اتوبوس ها و یه ماشین امنیتی دیگه پشت اتوبوسا بود، در ضمن در هر اتوبوس یه نظامی عراقی حضور داشت که تا نجف با ما میومد و بعد یکی دیگه......... 

عکس برداری کاملا ممنوع بود.......................

پوشش گیاهی: 

قبل از کوت، رو میگن قبلا پر از درخت های خرما بوده، اما طی این سال ها از بین رفته.....بعد مرز ایران تا یه فاصله ی طولانی بیشتر شبیه کویر مرکزی ایران بود، گرچه درخت های خرمایی هنوز هم وجود دارند..... 

میگن عراق قبلا بزرگترین تولید کننده خرما بوده ......... اما الان خرمای کشور خودش رو هم به زور تامین میکنه........  

جاده: 

بهترین جاده ی عراق رو توی بغداد و نزدیک کاظمین دیدمف چیزی شبیه یکی از اتوبان های تهران.......... گرچه نمیشه از پل های بزرگ عراق حتی ایست بازرسی! بود، چشم پوشی کرد ........   

اما در دیگر موارد بهترین جاده، یه جاده دو طرفه بود که هر طرفش یه باند داشت........  

در راه نجف به نظر می رسید که جاده ای وجود نداره و اتوبوس داره رو سنگ ها حرکت میکنه...... 

کوت: 

نزدیکای غروب به کوت رسیدیم....... همشو ندیدیم ........  گرچه مث بقیه جاها جنگ زده به نظر میرسید.....  

استراحت کوتاهی در کوت کردیم............ غذاها رو که یه گروه ایرانی می داد گرفتیم و توی اتوبوس در حال حرکت خوردیم........ غذا خوراک مرغ و قارچ با یه نون خاص، نوشابه، ماست و موز بود.......

استان دیالی: 

شب به جایی رسیدیم  که حتی اجازه ندادن ما نماز مغرب وعشاء بخونیم، جاده هاش زیاد جالب نبودن .........  

حاجی میگفت اگه قبلا شب به اونجا میرسیدی باید برمیگشتی کوت یا به مرز! ...... الانم امنیت درست و حسابی نداره.........

اردوگاه عراق جدید (همون اردوگاه اشرف) هم توی همین استان عراق هست........

نجف:

شب ساعت 11 به وقت عراق به نجف اشرف رسیدیم........... (ساعت ایران منهای 1 ساعت و نیم)