دودکش و قالیشویی

از وقتی یادم میاد صدا و سیما واسه ماه رمضون سریال پخش کرده، قدیمی ترینش هم که من دیدم فکر کنم مدیرکل ایمن زیدان بودش.

تا این جا هم سریال جذاب پخش کرده مث برای آخرین بار، آخرین گناه، اغما، نردبام آسمان و ... و هم سریال به درد نخور یا با پایان ایرانی مثل نون و ریحون، خداحافظ بچه و پنج کیلومتر تا بهشت و...

یادم میاد هر سال بیشتر فیلما رو می دیدم اما امسال فقط دودکش رو کامل دیدم، اونم فقط به خاطر این که به کارگردانش امید فیلم خوب ساختن داشتم! البته به جز سریال زرد قلب یخی که نصفه نیمه ول کرد رفت...

اما دو نکته از این مجموعه باعث شد که به جای معرفی کتاب، این متن رو بنویسم:

1- چرا شخصیت چادر به سر این مجموعه مادر زن عصبانی هستش، یعنی فقط پیرزنای غرغرو چادر سرشون میکنن. البته مث این که در آخرین قسمت مجموعه، عفت چادر به سر میکنه! اونم فقط به خاطر این که برای پسرش دعا کنه.

2- اما شخصیت روحانی این مجموعه:

صداش داغونه!

ساده لوح تشریف داره!

یا راه رفتن با عبا و عمامه رو بلد نیست یا کلا می خواد خنده دار راه بره...

حدیث و روایت بلد نیست. داستان هایی رو می گه زمانشو بلد نیست. داستان هاش هم اصلا زمان ندارن!

با دیدن خانم ها تا کمر خم میشه...

زیر سوال بردن چادر اون سال هاست که توی صدا و سیما بوده (چادری ها اکثرا تو فیلما یا روستایی یا بی سواد هستن)، مثل این که مورد دوم هم میخوان به فیلم ها و سریال ها اضافه کنن ... 

پ.ن.1: بخوانید: وقتی دودکش یک زندگی واقعی در قاب تلویزیون داغ می شود

پ.ن.2: عید فطر مبارک

پ.ن.3: اللهم عجل لولیک الفرج