یاد جمعه دم غروب

همیشه کسی هست که کارت رو خراب می کنه.

یکی تو اداره که نامه ها رو از سر لج و لجبازی، امضا نمی کنه و کارت رو کلی میندازه عقب ...

یکی که فکر می کنه خداست (فقط مونده بگه حرف فرعون رو بزنه) ...

یکی که به هیچی فکر نمی کنه و فکر می کنه همه کارست و کاری رو انجام میده ...

همیشه همه جا، کسی هست.

خدایا ... روزی وسیع از رزق حلالت مرا نصیب کن و از شر انسان بد و همسایه بد و همنشین بد و سلطان بد مرا کفایت کن.

و وسع علی من حلال رزقک و اکفنی مونه انسان سوء و جار سوء و قرین سوء و سلطان سوء. (فرازی از دعای سمات)

پ.ن.1: خدایا شکر. بعضی وقت ها فکر می کنم اگر این ها نبودن، شاید به خیلی چیزهای دیگه نرسیده بودم ...

پ.ن.2: اللهم عجل لولیک الفرج

پ.ن.3: 20 خرداد، داشتم پیام هامو بررسی می کردم که اینو دیدم:

مناجات زیبای دکتر چمران:

خدایا ...

از بد کردن آدم هایت شکایت داشتم به درگاهت ...

اما شکایتم را پس می گیرم...

من نفهمیدم ...

فراموش کرده بودم که بدی را خلق کردی تا هر زمان که دلم گرفت از آدم هایت ...

نگاهم به تو باشد ...

گاهی فراموش می کنم که وقتی کسی کنار من نیست ...

معنایش این نیست که تنهایم ...

معنایش اینست که همه را کنار زدی تا خودم باشم و خودت ...

با تو تنهایی معنا ندارد ...

مانده ام تو را نداشتم چه می کردم ...

دوستت دارم خدای عزیزم